مقایسه دو روش خودآموزی (لوح فشرده و کتابچه) برای آموزش پزشکان عمومی در مورد گزارش دهی بیماری ها

مقدمه: موفقیت در برنامه های مراقبت بیماری ها وابسته به مشارکت پزشکان در سیستم گزارش دهی است. از آنجا که خودآموزی روشی مناسب برای آموزش مداوم فارغ التحصیلان حرفه پزشکی است این مطالعه با هدف مقایسه دو شیوه خودآموزی در آموزش پزشکان عمومی شهر قم در مورد گزارش دهی بیماری ها انجام شد. روش ها: مطالعه از نوع نیمه تجربی بود.40 پزشک عمومی شهر قم به طور تصادفی انتخاب و با استفاده از تخصیص تصادفی به روش بلوک های متغیر به دو گروه لوح فشرده (20n=) و کتابچه (20n=) تقسیم شدند.آگاهی و نگرش پزشکان قبل از مداخله و یک ماه پس از مداخله آموزشی اندازه گیری و مورد مقایسه آماری قرار گرفت. ابزار گردآوری داده ها پرسشنامه ای در 4 بخش مشخصات دموگرافیک، سؤالات سنجش آگاهی و نگرش، و ارزیابی شیوه آموزشی بود. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار spss و به صورت توزیع فراوانی ها و میانگین و انحراف معیار متغیرها، انجام آزمون های t وkolmogorov–smirnov test و u mann-whithney انجام گرفت. نتایج: پس از مداخله آگاهی و نگرش هر دو گروه نسبت به قبل از مداخله افزایش معناداری یافته بود (05/0p<). همچنین میانگین افزایش آگاهی در گروه لوح فشرده 97/3±55/10و در گروه کتابچه 40/4±55/7 بود که اختلاف معنادار بود (03/0p<). افزایش نمره نگرش در دو گروه تفاوت معنادار نشان نداد. در نظرسنجی از شیوه های آموزشی اختلاف معناداری بین میانگین نمره کل دو گروه دیده نشد هر چند لوح فشرده در دو مورد (ترجیح دادن این شیوه به سایر شیوه های آموزشی و همچنین جذابیت در ارائه مطلب) رضایت بیشتری کسب نمود (001/0p<). نتیجه گیری: شیوه های خودآموز با استفاده از لوح فشرده و کتابچه می تواند در آموزش پزشکان در زمینه سیستم گزارش دهی به کار رود و بر اساس نتایج این تحقیق لوح فشرده موثرتر از کتابچه است. توصیه می شود در آموزش مداوم پزشکی از این شیوه های خودآموز استفاده شود.